Co by tu napisać? Mój ulubiony.
Film w piękny sposób pokazuje, znudzenie życiowe w jakie każdy z nas popada.
W przypadku Boba zawodowe wypalenie, odcina on kupony od swojej świetlanej przeszłości aktorskiej. Ma kochająca żonę, która nawet przy wyjeździe na wyjazd zagraniczny dzwoni przypomina, pyta o pomoc przy wyborze w blachych sprawach (kolor wykładziny w gabinecie). Lecz życie obowiązki i codzienność robią z bohatera osobę obojętna, która płynie z nurtem które życie mu przyniosło. Z czasem życie zawodowe i uczuciowe popadło niestety w rutyne.
W przypadku bohaterki, młodo upieczona malzonka, która nie wie co ma zrobić uważa że nic nie czuję w tym momencie do męża. Czuje samotność gdyż przyjechała z mężem na jego kontrakt. Jest on cały dzień zajęty o ona nie umie się tym odnalesc.
Ciężko jest dla mnie ten film jednoznacznie scharakteryzować.
Ale głównie moim zdaniem jest to film o cudownym uczuciu przypadkowego poznania nowej pięknej nieznanej ci wcześniej osoby, w oddalonym daleko od domu miejscu. Ten zestaw wyzwala (przynajmniej we mnie) stan nie pohamowanej i nieskrępowanej żądzy chęci poznania kogoś nowego. Nie jest to stan podszyty czysta seksualna rządzą do pulci przeciwniej, lecz przypadkowy splot zainteresowania interesująca pod wieloma aspektami osoby. Jest tak że inaczej się zachowujemy inaczej odczuwamy emocje w nie znanym i oddalonym miejscu. Gdzie nikt nas nie zna. Jesteśmy wtedy sobą. Pozwalamy sobie na beztroskie czyste podejście do nowo poznanej osoby. Możemy być szczerzy, mówić o emocjach, uczuciach być zdecydowanie sobą. Gdzie przypadkowe sploty zdarzeń wspominamy jak najpiekniejsza przygodę. Do której każdy z nas wraca z uśmiechem na Twarzy. Ulotne przeżycie wspaniałych chwil. Lecz przychodzi ten dzień, kiedy trzeba wracać i skończyć ten piękny sen - tę niezapomniana historię. Każdy ma niestety zobowiazania i "prawdziwe" z goła mniej spontaniczne na codzienne życie.

Chętnie sam wspominam taki czas w moim życiu jak poznałem pewną osobę w pewnym miejscu. Ten czas - piękne wspomnienie.